Kanun Yollarına Başvurma Hakkı
Yargıtay CGK., E. 2024/70 K. 2024/147 T. 27.3.2024
Bir karara karşı kanun yollarına başvurma hakkına kimlerin sahip olduğu, CMK’nın 260. maddesinin birinci fıkrasında; “Hâkim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli, sanık ve bu Kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır.” biçiminde düzenlenmiş olup sanığın mirasçılarına böyle bir hak tanınmamıştır. Aynı Kanun’un 243. maddesinde; “Katılan, vazgeçerse veya ölürse katılma hükümsüz kalır. Mirasçılar, katılanın haklarını takip etmek üzere davaya katılabilirler.” denilmek suretiyle katılanın ölümü hâlinde mirasçılarına imkân sağlanırken sanık mirasçıları açısından buna ilişkin açık bir düzenlemenin bulunmaması önem arz etmektedir.
Adı geçen Kanun’un 262. maddesinde sanığın eşinin kanun yollarına başvurabileceğinin düzenlendiği bir an için göz önüne alınacak olsa da söz konusu madde metninde geçen eş tabirinden sanığın hayatta olması gerektiği anlaşılmaktadır. Zira eşlerden birinin ölümü hâlinde evlilik birliği kendiliğinden sona ermektedir. Bu durumda ise artık eş değil mirasçı sıfatı gündeme gelecek ve ancak mirasçıya tanınan haklar kullanılabilecektir.
İzah olunan bu yaklaşım, Özel Daireler tarafından da benimsenmiştir. Nitekim, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 14.01.2014 tarihli ve 20943-277 sayılı kararı ile, İlk Derece Mahkemesinde yargılama devam ederken ölen bir sanık hakkında verilen düşme kararını, CMK’nın 260/1. maddesi uyarınca sanık mirasçısının temyiz hakkı bulunmadığından sanık mirasçısı vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın onanmasına karar verilmiştir.
Öte yandan, TCK’nın 64. maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde sanığın ölümü hâlinde dahi müsadereye tabi olan eşya ve maddi menfaatler hakkında davaya devam olunacağı açık bir şekilde düzenlendiğinden, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 25.04.2022 tarihli ve 23753-6210 sayılı kararı ile ölen sanığın eşinin müsadere kararını temyiz etme hakkının bulunduğu kabul edilerek temyiz incelemesi gerçekleştirilmiştir.
Bu açıklamalar ışığında mevcut temyiz istemi değerlendirildiğinde;
Yargıtay 3. Ceza Dairesince İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla gerçekleştirilen yargılama devam ederken 08.07.2023 tarihinde ölen sanık hakkında TCK’nın 64/1 ve CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca verilen kamu davasının düşmesine dair kararı, sanığın mirasçıları olan eşi … ile çocukları … ve…’in CMK’nın 260/1. maddesinde sayılan kişilerden olmadıkları için temyiz etmeye haklarının bulunmadığı kabul edilmelidir.
